«مردم‌نگارگری»
تأملاتی درباره مردم‌نگاری با الهام از نگارگری ایرانی

نفیسی, نهال

English
ورود به سایت

ورود به عنوان

ورود خودکار

ثبت نام بازیابی رمز عبور
جستجو
سبد خرید
آیتمی وجود ندارد
فهرست

جستجو در:

نشریات

انتشارات پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری

مطالعات مردم شناختی

دوره 3، شماره 1 - ( بهار 1399 ) جلد 3 شماره 1 صفحات 75-58 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Naficy N. Persian Miniature Writing: The Biography of an Ethnographic Method. Anthropol Stud 2020; 3 (1) :58-75
URL: http://pc.richt.ir/article-4-318-fa.html

نفیسی نهال. «مردم‌نگارگری» تأملاتی درباره مردم‌نگاری با الهام از نگارگری ایرانی. مطالعات مردم‌شناحتی. 1399; 3 (1) :58-75

URL: http://pc.richt.ir/article-4-318-fa.html

«مردم‌نگارگری» تأملاتی درباره مردم‌نگاری با الهام از نگارگری ایرانی

نهال نفیسی^*

استادیار، گروه مطالعات فرهنگی، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

چکیده: (2004 مشاهده)

در این مقاله مراد از نگارگری یا «مینیاتور» یک فرم هنری خاص است که کم و بیش از سدۀ هشتم تا دوازدهم هجری ویژگی‌های کلّی مضمون‌شناختی و سبک‌شناختی خود را حفظ کرده (گرچه خالی از تحول و تنوع نبوده) است. پرسش این است که چگونه می‌توان از این فرمِ کهنِ در دسترس فرهنگی برای «نگاشتنِ» واقعیت‌های اجتماعی معاصر در ایران و دیاسپورای ایرانی الهام گرفت، کاری که مستلزم ترجمه‌ای در چندین سطح، من‌جمله از یک مدیوم هنری به یک مدیوم علمی (هر چقدر هم معنای «علم» را در اینجا موسّع بگیریم)، و از ویژگی‌های دیداری به شیوه‌های نوشتاری است. مقالۀ حاضر شرح تلاش برای چنین ترجمه‌ای‌ست، و فرصت‌ها و چالش-های چنین تلاشی، در سه پرده که هر کدام حول محور «فکر کردن با» یک انسان‌شناس معاصر شکل می‌گیرند. پردۀ اول: یک فرم الهام‌بخش: فکر کردن با جولی تیلور؛ پردۀ دوم: پوئسیس ایرانی: فکر کردن با مایکل فیشر؛ و پردۀ سوم: چشم در چشم ایدئولوژی‌های زبانی و نظریه‌های معنا: فکر کردن با کیم فورچون. نام این تلاش را «مردم‌نگارگری» گذاشته‌ام؛ ترکیبی از «مردم‌نگاری» (روش غالب در انسان‌شناسی) و «نگارگری». می‌کوشم با فاصله گرفتن از نگاه‌های صرفاً ابزارگرایانۀ غالب به «روش تحقیق،» به «حیات اجتماعی» یا «زندگینامۀ» این روش بپردازم و توجه را به وجوه سیاسی و اجتماعی و زیبایی‌شناختی خودِ این روش و بسترهای برآمدنش معطوف سازم. معتقدم توان سخن گفتنِ تجربه‌های معاصر ما ایرانیان منوط به یافتن و ساختن چشم‌اندازی به جز چشم‌انداز تک‌نقطه‌ای رنسانسی و زبانی خارج از دوگانه‌های روشنگری‌ست؛ چشم‌اندازی و زبانی که امکان تجسم و ترسیم واقعیت‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، و زیست‌محیطیِ هم‌برنشسته و برهم‌نهادۀ عصر و جهان ما را بهتر فراهم کند.

واژه‌های کلیدی: مردم‌نگاری، نگارگری، انسان‌شناسی، نوشتن، سوژگی‌های ایرانی

متن کامل [PDF 578 kb] (617 دریافت)

نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: فرهنگ
دریافت: 1398/9/20 | پذیرش: 1398/11/22 | انتشار: 1399/1/1

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.